Ata Barı

Yarın zorlu bir konser maratonuna başlıyoruz. Yorulmuyor değilim, en çok da sesim yoruluyor. Ama çaldığımız yerlerde sinir bozucu şeyler olmadıkça herşey akıp gidiyor. Bu sene İstanbul’da çok kalmadım, daha önce iki sene daha İstanbul dışında kalmıştım, biri öğrenciyken, biri de askerde. İşimiz gereği İstanbul’dan sık sık ayrılıyoruz, ama en güzeli İstanbul’u hiç çekmemek. Ocak ve şubatta İstanbul’da albüm nedeniyle biraz kalmam gerekecek. Umarım kötü geçmez. Bunca yıl yaşadığım yerde yapacak güzel şeyler bulurum elbet.

Ülkede konser verilen çeşitli yerler var, bunlardan sektör bakımından en önemlisi barlar. Barların iki gelir kalemi var, biri bilet ücretleri, diğeri içki satışları. Bizim dinleyicimiz şişe açtırıp para saçan bir dinleyici değil, neyse ki, ancak bazı şehirlerde nisbeten alternatifsiz olan mekanlar konserleri müzikal olarak değil, bar cirosu ve bilet satışıyla kıyaslıyor. Bu durumda bizim için ne kadar dinleyici gelirse gelsin, para saçan görgüsüzler ve onların sevdiği müzisyenler barları çok önceden parselliyor. Bazen çalacak kimseyi bulamadıklarında da bizim gibi makul seyircisi olan ekiplere sığınıyorlar. Büyük şehirlerde her insan tipinin mekanı ayrı ama Anadolu’da hepimiz bir gemideyiz, böyle giderse de gemiden atlamak zorunda kalacağız. Neyse ki her şehirde bizim çalabileceğimiz bir salon mevcut,  barlara muhtaç olmadığımıza göre dert edecek bir şey de yok.

Sinan (5.12.2018)