beni yaz kendini yaz herşeyi yaz

Geçen gün bir arkadaşımızın mekanında arka arkaya bizim şarkılar çaldı. Normalde hiç hoşlanmadığım bir durum ama o kadar rahatsız olmadım bu sefer. Albümlerden değil, joytürk akustik ve akustikhane gibi programlardan çalıyordu kayıtlar. Albümler kadar çok dinlemediğim kayıtlar yani. Şimdi yine albüm kaydediyoruz, albümün demosunu bile en az ikiyüz kere dinledim. Çok normal gittiğim bir yerde çok dinlemek istememem. Ama albüm dışı kayıtları zevkle dinliyorum. Bu sonuca yeni vardım:)

Albüm güzel mi oldu kararını vermem zor, ama zengin oldu, zengin albüm benim için tamamdır, güzellik zaten göreceli. Mutlaka beğenen ve beğenmeyenler olacaktır. Zaten önemli olan şu, insan şarkıyı yazarken çok yazmak, söylemek istediği bir şeyi yazar, söylerse zaten kimin dinlediği, kimin beğendiğinin bir önemi kalmıyor. Ama böyle şarkı az var. Zaten onları da insanlar ayrı bir yere koyuyor, sevmese de saygı duyuyor.

Bugün Galatasaray Fenerbahçe maçı vardı. Bir mekanda izledim. İnsanlar o kadar orantısız seviniyorlardı ki, çok havaya giremedim, hiçbir gole sevinemedim. Doğal olarak anlamadılar hangi takımı tuttuğumu. Maçtan sonra futbolcular kavga etti. Bizim mekanda da ufak bir gerilim oldu. Adamlar orda bir horoz dövüşüne tutuştu, belki bütün Türkiye’de kahvelerde kavga çıktı, ama umurlarında mı? Her zamanki gibi maç seyredeceğime pişman oldum, herhalde bir süre yine seyretmem.

Bugün ekşisözlükte bizimle igili bir başlık sol sütunda görününce dinleyicilerden birkaçı hemen mesaj attı. En güzel şey, birilerinin senin için sevinmesi. Spor taraftarlığı bunun en yaygın hali. Ama sporculara onlar için sevinen kişilerin ne kadar değerli olduğunu anlatan olmuş mudur hiç, ya da onların anlama ihtimali var mı?

sinan (2 kasım 2018)